Alicja spakowała swoje ulubione książki , iPoda . Kilka telefonów komórkowych , ulubione sukienki , spodnie , glany i oczywiście swój pamiętnik . Rozejrzała się jeszcze po pokoju , zobaczyła w rogu misia , którego dostała dawno temu od znajomego rodziców .
- Jak mogłabym zapomnieć o tobie Barry - odpowiedziała czule , ściskając misia .
Schowała go pośpiesznie do tylnej kieszeni plecaka , i zbiegła na dół . Wpadła do kuchni , gdzie krzątała się Zosia . Gosposia pakowała małej , jak zwykła ją nazywać , kilka dań do odgrzania , w tym jej ulubione pizzo- rożki . Ocierając łzę przytuliła Alicje tak mocno , jakby tuliła własne dziecko , wyruszające w świat .
- Pamiętaj kochanie , ciepło się ubieraj . I dzwoń często do mnie , jakby Ci było czegoś potrzeba to powiedz , Alojzy na pewno Ci to dowiezie . Kocham Cię mała - odparła wzruszona Zosia
- Będę pamiętać Zosiu . Zresztą nie wyjeżdżam tak daleko . Będę niecałe 50 km. dalej . Ja też Cie kocham Zosiu - pocałowała w czoło gosposie
-To co ? Jedziemy ? - spytał Alojzy.
- Tak , jedziemy . Zosiu nie płacz , będę przyjeżdżać na weekendy . Pa pa - pomachała serdecznie i razem z Alojzym udali się do wyjścia
Jeszcze zza zasłonki spoglądała zapłakana Zosia . Alicja pomachała jej i ruszyli w drogę . Alicja wdała się w przyjemną rozmowę z panem Alojzym , który przy obcych nie jest rozgadany , ale przy Alicji był całkiem innym człowiekiem , był sobą .
- Alojzy , powinieneś w końcu powiedzieć Zosi co do niej czujesz - mała uśmiechnęła się zagadkowo
- Nie wiem o czym panienka mówi - Alojzy próbował zmienić temat
- Wiesz , wiesz . Al dobrze wiem , że Zosia jest dla Ciebie kimś więcej niż przyjaciółką . Po za tym widzę jak na Ciebie patrzy , ten blask w oczach , uznanie - Alicja jak zawsze podstępem próbowała swatać ukochanych przyjaciół
- Na prawdę tak myślisz ? Może jej się podobam , w końcu taki stary nie jestem - u Ala pojawił się cień nadziei
- No pewnie , że tak
- To co ja mam zrobić ? - spytał
- Kup jej kwiaty , zabierz do kina , na spacer , praw jej komplementy , dziewczyny to lubią - odparła i już wiedziała , że Alojzy kocha Zosie . Zresztą nie od dziś .
Dojechali na miejsce . Było one trochę obskurne , ale Alicja widziała w nim potencjał i piękno . Pożegnała się z Alojzym i poszła do internatu . Drzwi otworzyła jej miła kobieta , około trzydziestoletnia . Zaprowadziła ją do swojego pokoju , który miała dzielić z Mariolą , nieśmiałą szesnastolatką , tak zwanym geekiem , Mariola uwielbiała komputery , a na technice znała się lepiej niż nie jeden informatyk . Alicja przywitała się z niską blondyneczką , która miała włosy związane w kucyk . Rozpakowała się i postanowiła poznać bliżej Mariole .
- Więc , długo tu jesteś ? Dlaczego w ogóle ? Narozrabiałaś coś ? - spytała ciekawska Alicja
- Nie , sama chciałam tu zamieszkać , rodziców nie było na to stać , ale dostałam stypendium i nie mogłam tego zmarnować - odparła , zarumieniona Mariola - A ty ?
Alicja usiadła na łóżku i spojrzała w okno .
- Mnie nie chcieli . Pewnie , robiłam im trochę problemów , ale ... czasami myślę że moi rodzice mnie nie kochają , choć w sumie fajnie że tu jestem , trochę odmiany mi się przyda
- Wiesz że wszyscy mówią o twoim przyjeździe ? Nie będziesz miała tu łatwego życia . Oni się śmieją z tego że jestem z bogatej i wysoko sytuowanej rodziny . Oni zresztą śmieją się z każdego . To taki typ ludzi z bogatych domów - ostrzegła Alicje Mariola . - Jak chcesz to choć oprowadzę Cię po internacie .
Dziewczyny szybko się zaprzyjaźniły i znalazły wspólny język . Mariola cieszyła się , że w końcu znalazła kogoś z kim będzie mogła porozmawiać . Dotychczas w szkole nie miała łatwego życia .
-
niedziela, 27 lipca 2014
sobota, 26 lipca 2014
HALL OF FAME
Wstęp :
- Alicja ! choć tu natychmiast ! - zawołała rodzicielka
- Co ? - odpowiedziała naburmuszona nastolatka
-Nie " Co " tylko słucham , nie tak Cie wychowaliśmy z ojcem !
- Wychowaliście - powtórzyła kpiąc bezlitośnie .
- Słucham ? Zresztą nieważne , mówiliśmy Ci o tym co się stanie jak jeszcze raz coś przeskrobiesz!
- Tak , wiem , wyślecie mnie do internatu bo psuje wam opinie wśród nienormalnych znajomych - odparła , nie zważając na słowa matki .
- Zachowuj się ! - matka bezskutecznie próbowała naprostować nastolatkę .
Alicja wybiegła , trzaskając drzwiami . Wiedziała , że matka tego nie znosi , ale ona nie znosiła jej i robiła jej wszystko na złość . Czy specjalnie ?
Alicja to młoda , bo zaledwie szesnastoletnia dziewczyna o arystokrackich korzeniach i zamiłowaniu do psów , których nigdy mieć nie mogła ze względu na alergie ojca . Jak możemy opisać Alicje ? Miła , spontaniczna , czasami szczęśliwa ale też złośliwa , samolubna nastolatka z bogatego domu . Wyrachowanie było dla niej czymś obcym , czymś czego wymagali od niej rodzice a czego nigdy nie miała zamiaru się uczyć . Młoda dziewczyna o ciemnych brązowych lokach , szczupłej sylwetce , jej ulubione jedzenie to pizza , uwielbia ballady , i rock . Uczy się średnio , nie przykłada dużej wagi do szkoły .
Ojciec Alicji - pochodzący z arystokratycznej rodziny Miron Białoszewski , od małego żył w luksusie , jego ulubione zajęcia to polowania , gra w polo i oczywiście bankiety . Oboje z żoną uwielbiają bywać na salonach . Jak na swój wiek , wygląda dość młodo . Lekko szpakowaty nos , lekka siwizna na głowie , no i oczywiście królewskie wąsiska .
Matka Alicji - Krystyna Białoszewska z domu Kobuliniec . Pochodziła ze średnio zamożnej rodziny . Ojciec był szefem firmy budowlanej , matka prostą szwaczką . Krystyna nigdy nie potrafiła uszanować matki , która choć bardzo ciężko pracowała , pochodziła z biednej rodziny i rodzina jej męża nigdy jej nie zaakceptowała . Z wyglądu zazwyczaj chodzi w garsonkach i paltach , uwielbia futra , oczywiście prawdziwe .
Pani Zosia - Opiekunka i gosposia Alicji . Zosia jest znana Alicji od urodzenia . Tak naprawdę to ona ją wychowała , ona znała jej ulubione potrawy , ona uczyła ją mówić , chodzić . Ona znała jej wszystkie sekrety . Alicja podczas jakiś problemów szła do niej , nie do własnej matki . Zosia z wyglądu przypominała wesołą , miłą , pogodną i zawsze uśmiechniętą lekko przygarbioną już starszą panią . Ma ciemne włosy i karnacje , gdyż z pochodzenia jest Peruwianką .
Pan Alojzy - lokaj Alicji . Miły starszy pan , z ogoloną głową . Alojzy zawsze był spokojny i cichy ale kiedy trzeba było potrafił obronić " panienkę " przed jakimiś przeszkodami bądz zbirami . Cicho podkochuje się w Zosi .
-Nie " Co " tylko słucham , nie tak Cie wychowaliśmy z ojcem !
- Wychowaliście - powtórzyła kpiąc bezlitośnie .
- Słucham ? Zresztą nieważne , mówiliśmy Ci o tym co się stanie jak jeszcze raz coś przeskrobiesz!
- Tak , wiem , wyślecie mnie do internatu bo psuje wam opinie wśród nienormalnych znajomych - odparła , nie zważając na słowa matki .
- Zachowuj się ! - matka bezskutecznie próbowała naprostować nastolatkę .
Alicja wybiegła , trzaskając drzwiami . Wiedziała , że matka tego nie znosi , ale ona nie znosiła jej i robiła jej wszystko na złość . Czy specjalnie ?
Alicja to młoda , bo zaledwie szesnastoletnia dziewczyna o arystokrackich korzeniach i zamiłowaniu do psów , których nigdy mieć nie mogła ze względu na alergie ojca . Jak możemy opisać Alicje ? Miła , spontaniczna , czasami szczęśliwa ale też złośliwa , samolubna nastolatka z bogatego domu . Wyrachowanie było dla niej czymś obcym , czymś czego wymagali od niej rodzice a czego nigdy nie miała zamiaru się uczyć . Młoda dziewczyna o ciemnych brązowych lokach , szczupłej sylwetce , jej ulubione jedzenie to pizza , uwielbia ballady , i rock . Uczy się średnio , nie przykłada dużej wagi do szkoły .
Ojciec Alicji - pochodzący z arystokratycznej rodziny Miron Białoszewski , od małego żył w luksusie , jego ulubione zajęcia to polowania , gra w polo i oczywiście bankiety . Oboje z żoną uwielbiają bywać na salonach . Jak na swój wiek , wygląda dość młodo . Lekko szpakowaty nos , lekka siwizna na głowie , no i oczywiście królewskie wąsiska .
Matka Alicji - Krystyna Białoszewska z domu Kobuliniec . Pochodziła ze średnio zamożnej rodziny . Ojciec był szefem firmy budowlanej , matka prostą szwaczką . Krystyna nigdy nie potrafiła uszanować matki , która choć bardzo ciężko pracowała , pochodziła z biednej rodziny i rodzina jej męża nigdy jej nie zaakceptowała . Z wyglądu zazwyczaj chodzi w garsonkach i paltach , uwielbia futra , oczywiście prawdziwe .
Pani Zosia - Opiekunka i gosposia Alicji . Zosia jest znana Alicji od urodzenia . Tak naprawdę to ona ją wychowała , ona znała jej ulubione potrawy , ona uczyła ją mówić , chodzić . Ona znała jej wszystkie sekrety . Alicja podczas jakiś problemów szła do niej , nie do własnej matki . Zosia z wyglądu przypominała wesołą , miłą , pogodną i zawsze uśmiechniętą lekko przygarbioną już starszą panią . Ma ciemne włosy i karnacje , gdyż z pochodzenia jest Peruwianką .
Pan Alojzy - lokaj Alicji . Miły starszy pan , z ogoloną głową . Alojzy zawsze był spokojny i cichy ale kiedy trzeba było potrafił obronić " panienkę " przed jakimiś przeszkodami bądz zbirami . Cicho podkochuje się w Zosi .
piątek, 25 lipca 2014
OSTATNI z Rozdziałów . Zakończenie
CZEŚĆ !!
Tak więc czas zakończyć tą historię .
Miriam wyszła za Roba , mieli razem troje wspaniałych dzieci i zamieszkali w nowo wybudowanym domku obok domku rodzinnego Miriam .
Chris i Tom wyrośli na porządnych chłopów i zbudowali na pokaźnych rozmiarów podwórku tartak i wyszli za mąż .
Kot też znalazł miłość swojego życia , kotkę Lise . Była to kotka Riki . Doczekali sie 12 kociąt :)
Riki wyszła za Boba , młodego mężczyznę z nowego Jorku i razem prowadzą biblioteko- sklep .
W mieście powstał pomnik upamiętniający Jack'a .
Mama poznała Erica , pana w średnim wieku który był ojcem Boba . Mam wyszła za mąż za Erica i żyli długo i szczęśliwie .
TAK WIĘC... Co by tu wam napisać ? ... A ! Wiem .
Każdy z nas jest wyjątkowy , każdy ma w sobie to coś . Coś czego nie ma nikt inny . Ja lubie pisać , choć wiem że te moje historyjki są nie za dobre . Ale kiedy uciekam do swojego świata marzeń czuje że żyje . Wy też znajdzcie coś z czego jesteście dobrzy , czy nawet średni , ważne byście kochali to robić !
Tak więc . Dziękuje każdemu kto chciał poświęcić 10 minut ze swojego życia na czytanie tego i życzę miłego dnia .
P.S . Sorki za używanie w Polsce imion Amerykańskich no ale tak jest bardziej Hollywoodzko :)
Marzycielka
Rozdział 10 . Miłość czy złudzenie ?
Zobaczył ją płaczącą i ocierającą rękawem łzy . Jego serce ścisną niezrozumiały dotychczas mu ból . Zrozumiał , że to co czuł do Any to nie była miłość a zakochanie . Że teraz doskonale wie co to miłość , choć znał ją dopiero kilka dni , wiedział , że ją kocha ! . Niesamowite ! Jednak Miłość od pierwszego spojrzenia istnieje . Poczuł motyle w brzuchu .
Otworzył dzwi do przedziału i spojrzał na nią z miłością jaką nigdy wcześniej , nawet przy Anie nie czuł .
- Hej mała / uśmiechną się niezwykle pięknie .
- Co ty tu robisz ? Po co tu przyszłeś ? przyszłeś prawić mi kazania , jaką to jestem złą córką i siostrą ? Tak , Anastazja była moją idealną siostrą . Była doskonała we wszystkim , pięknie malowała , śpiewała , tańczyła . Rodzice zawsze jej rysunki wieszali w ramkach na ściane . Moje ... leżą w piwnicy ... / jej twarz ogarną smutek . Kontynuowała dalej
- Wiem , Że Mama mnie kocha , ale zawsze była i będzie zapatrzona w Anę . Tata bardziej sie mną interesował , rozmawiał że mną , zabierał na wycieczki . Na kempingi , nawet na ryby .... Mama zawsze wolała Anę , ubierała ją jak laleczkę , chodziła z nią wszędzie , pokazywała jaką ma wspaniałą córkę . Nawet kiedyś w kłótni po śmierci Any powiedziała , że lepiej żebym to ja umarła , a Ana żyła . to przeważyło szale goryczy ... Chce odejść bo nie jestem im potrzebna , ani mamie , ani braciom .
- Nie to nie jest tak . Oni Cie bardzo kochają , tylko nie mogą pogodzić sie z tym że Anastazja nie żyje . Bardzo Cie kochają , tylko nie potrafią tego okazać . Zresztą nie tylko oni Cie kochają / spojrzał z nadzieją , jak małe dziecko czekające na odpowiedz .
- Jak to nie tylko oni ? / spytała zdziwiona
Rob pochylił się i pocałował ją , najpierw delikatnie , niepewnie , tak jakby sie bał odrzucenia . Ona przygarneła go do siebie i przytuliła tak mocno , tak tego chciała , tak tęskniła za tą bliskością .
- Kocham Cie Miriam , kocham Cie jak nikogo innego na świecie , kocham Cie nawet bardziej niż Ane . Wiem że to co mówie może jest złe , ale tak bardzo Cie kocham .
- Ja Ciebie też Robercie / przytuliła sie do niego
- Nie przeszkadza Ci prawie 10 lat różnicy wiekowej między nami ? spytał z nadzieją .
- Nie będzie . Tylko następnym razem jak będziesz mnie odwiedzał nie przynoś mi czerwonych róż / uśmiechneła sie szeroko i zrozumiała , że jej bajka właśnie sie rozpoczeła .
W domu Miriam i Mama wytłumaczyli sobie wszystko , wszyscy płakali ze wzruszenia , nawet kot wydawał sie wzruszony :)
Otworzył dzwi do przedziału i spojrzał na nią z miłością jaką nigdy wcześniej , nawet przy Anie nie czuł .
- Hej mała / uśmiechną się niezwykle pięknie .
- Co ty tu robisz ? Po co tu przyszłeś ? przyszłeś prawić mi kazania , jaką to jestem złą córką i siostrą ? Tak , Anastazja była moją idealną siostrą . Była doskonała we wszystkim , pięknie malowała , śpiewała , tańczyła . Rodzice zawsze jej rysunki wieszali w ramkach na ściane . Moje ... leżą w piwnicy ... / jej twarz ogarną smutek . Kontynuowała dalej
- Wiem , Że Mama mnie kocha , ale zawsze była i będzie zapatrzona w Anę . Tata bardziej sie mną interesował , rozmawiał że mną , zabierał na wycieczki . Na kempingi , nawet na ryby .... Mama zawsze wolała Anę , ubierała ją jak laleczkę , chodziła z nią wszędzie , pokazywała jaką ma wspaniałą córkę . Nawet kiedyś w kłótni po śmierci Any powiedziała , że lepiej żebym to ja umarła , a Ana żyła . to przeważyło szale goryczy ... Chce odejść bo nie jestem im potrzebna , ani mamie , ani braciom .
- Nie to nie jest tak . Oni Cie bardzo kochają , tylko nie mogą pogodzić sie z tym że Anastazja nie żyje . Bardzo Cie kochają , tylko nie potrafią tego okazać . Zresztą nie tylko oni Cie kochają / spojrzał z nadzieją , jak małe dziecko czekające na odpowiedz .
- Jak to nie tylko oni ? / spytała zdziwiona
Rob pochylił się i pocałował ją , najpierw delikatnie , niepewnie , tak jakby sie bał odrzucenia . Ona przygarneła go do siebie i przytuliła tak mocno , tak tego chciała , tak tęskniła za tą bliskością .
- Kocham Cie Miriam , kocham Cie jak nikogo innego na świecie , kocham Cie nawet bardziej niż Ane . Wiem że to co mówie może jest złe , ale tak bardzo Cie kocham .
- Ja Ciebie też Robercie / przytuliła sie do niego
- Nie przeszkadza Ci prawie 10 lat różnicy wiekowej między nami ? spytał z nadzieją .
- Nie będzie . Tylko następnym razem jak będziesz mnie odwiedzał nie przynoś mi czerwonych róż / uśmiechneła sie szeroko i zrozumiała , że jej bajka właśnie sie rozpoczeła .
W domu Miriam i Mama wytłumaczyli sobie wszystko , wszyscy płakali ze wzruszenia , nawet kot wydawał sie wzruszony :)
Rozdział 9 : Czekam na olśnienie
Mineła już godzina . Robert sie zaniepokoił . Zrozumiał , że ona ostatecznie uciekła . Poczuł w sercu coś na kształt zmartwienia ...
- Miriam już nie ma prawie godzine . Może trzeba zacząć jej szukać? / spytał zmartwiony Rob
- Nieee... wróci . nic jej nie będzie , wiecznie sie za sobą użala , to kochane dziecko , ale też zbyt wrażliwe .
- Jednak wybiore sie na wzgórze ./ odparł po czym wybiegł z domu . Biegł przez las , dotarł do ławeczki na samej górze wzgórza , tej przy drzewie . Ale jej tam nie było .
Postanowił pójść na cmętarz na grób Any i Ojca ale jej też tam nie było .
Szukał jej w Mieście , trafił na sprzedawce Roja , sprzedawał owoce .
- hej Roj ! Widziałeś może Miriam ? / spytał zdyszany z nadzieją że ją odnajdzie
- Tak była tu , może z 20 minut temu , kiedy spytałem sie co sie dzieje że jest taka zapłakana powiedziała , że musi zniknąć , i tak nie ma po co żyć . Powiedziałem że to nie prawda , ze napewno jest ważna dla wielu osób . A ona tylko pokiwała głową i poszła w kierunku stacji .
- Dzięki Roj , musze lecieć / "płakała ? " pomyślał po czym jego serce zaczeło bić mocnej .
Biegł wzdłuż targowiska , dobiegł do ostatniej stacji . Na stacji grała jedna z piosenek Emeli Sande .
Ostatni pociąg odjeżdża za 5 minut . Już postawił sie na stanowisko . " pewnie jest w pociągu " pomyślał . Jak burza wleciał do przedziału . Zobaczył konduktora
- Panie konduktorze widział pan może tą dziewczyne ( pokazał fotografie którą zabrał z domu Any )
- Tak , siedzi w przedziale 5 .
- Dziekuje , bardzo dziękuje .
Pełny nadzieji pomaszerował przez wagony szukając tego piątego .
- Miriam już nie ma prawie godzine . Może trzeba zacząć jej szukać? / spytał zmartwiony Rob
- Nieee... wróci . nic jej nie będzie , wiecznie sie za sobą użala , to kochane dziecko , ale też zbyt wrażliwe .
- Jednak wybiore sie na wzgórze ./ odparł po czym wybiegł z domu . Biegł przez las , dotarł do ławeczki na samej górze wzgórza , tej przy drzewie . Ale jej tam nie było .
Postanowił pójść na cmętarz na grób Any i Ojca ale jej też tam nie było .
Szukał jej w Mieście , trafił na sprzedawce Roja , sprzedawał owoce .
- hej Roj ! Widziałeś może Miriam ? / spytał zdyszany z nadzieją że ją odnajdzie
- Tak była tu , może z 20 minut temu , kiedy spytałem sie co sie dzieje że jest taka zapłakana powiedziała , że musi zniknąć , i tak nie ma po co żyć . Powiedziałem że to nie prawda , ze napewno jest ważna dla wielu osób . A ona tylko pokiwała głową i poszła w kierunku stacji .
- Dzięki Roj , musze lecieć / "płakała ? " pomyślał po czym jego serce zaczeło bić mocnej .
Biegł wzdłuż targowiska , dobiegł do ostatniej stacji . Na stacji grała jedna z piosenek Emeli Sande .
Ostatni pociąg odjeżdża za 5 minut . Już postawił sie na stanowisko . " pewnie jest w pociągu " pomyślał . Jak burza wleciał do przedziału . Zobaczył konduktora
- Panie konduktorze widział pan może tą dziewczyne ( pokazał fotografie którą zabrał z domu Any )
- Tak , siedzi w przedziale 5 .
- Dziekuje , bardzo dziękuje .
Pełny nadzieji pomaszerował przez wagony szukając tego piątego .
Rozdział 8 : Dajcie mi wszyscy spokój !
Po chwili Rob rozejrzał sie po pokoju , i na tablicy ze zdjęciami zobaczył Anastazję . Jego oczy znów posmutniały , nie kojarzył jeszcze faktów . Nie rozumiał o co chodzi . Po chwili do pokoju wbiegła matka Miriam i zobaczyła zdziwionego jegomościa .
- Co sie stało ?! Czemu Miriam tak szybko wybiegła ?
Po chwili opamiętania przyszedł zdrowy rozsądek
- Trzeba ją gonić !!! / krzykną Rob ! .
- Nie , ona tak zawsze ucieka , od małej dziewczynki uciekała na wzgórze i po kilkunastu minutach wracała / odpowiedziała uspokojona mama .
-Pani jest matką Anastazji ? / spytał z nadzieją ?
-Tak , a ty jesteś tym miłym chłopcem z targu ? byłeś chłopakiem Any ? Moja kochana Ana , mineło już tyle lat a dla mnie jak by to było wczoraj ...
- Kochałem ją nad życie . Bardzo cierpiałem po jej śmierci , teraz wiem że ona przygotowała mnie dopiero do miłości , Ana przygotowała moje serce do kochania .
- Wszystkim nam jej brakuje , Miriam zawsze była nieznośna , często przebywała w swoim świecie . Nie to co Ana , ona kochała wszystko i wszystkich , była cudowna , była moją pierwszą córką , razem z mężem szaleliśmy na jej punkcie . Choć ze mną chłopcze , pokaże Ci zdjęcia ...
Po chwili znaleźli sie w salonie , Mama wyjęła zza pięknie zdobionej starej szafki album starannie oprawiony i usłany sztucznymi płatkami róż .
Tu jest nasz pierwsza wspólna gwiazdka . Ana miała roczek . Ooo a tutaj ( na jej twarzy pojawiło sie rozbawienie ) Ana ma 6 latek , mąż tuli ją do siebie , a ta mała z tyłu to Miriam .
W sumie nie planowaliśmy wtedy powiększać rodziny ale stało sie i urodziła sie Miriam .
OOOoo a tu Ana ma 16 lat i jedzie swoim pierwszym autem . Stary grat to był , ale ile my na niego zbieraliśmy . Wydaliśmy na niego chyba ze 4 pensje , ale warto było dla Anastazji .
Pokaże Ci kasetę z urodzin Miriam . Zobacz jaki Anastazja upiekła piękny tort . Miriam chciała dostać na urodziny książkę Kinga ale nie stać nas było wtedy bo kupowaliśmy kilka dni wcześniej nowe sukienki dla Any . Ona zawsze taka naburmuszona siedziała , ta nasza Miriam .
Po chwili przeglądana zdjęc i oglądania starych kaset Robert zauważył , że Miriam zawsze było odrzucona , siedziała w blasku siostry . A kiedy chiała sie wybić uznawano to za akt przemocy za nerwowość . A ona chciała tylko troche miłości rodziców . Byłą w cieniu , zawsze w cieniu kochanej Any .
- Co sie stało ?! Czemu Miriam tak szybko wybiegła ?
Po chwili opamiętania przyszedł zdrowy rozsądek
- Trzeba ją gonić !!! / krzykną Rob ! .
- Nie , ona tak zawsze ucieka , od małej dziewczynki uciekała na wzgórze i po kilkunastu minutach wracała / odpowiedziała uspokojona mama .
-Pani jest matką Anastazji ? / spytał z nadzieją ?
-Tak , a ty jesteś tym miłym chłopcem z targu ? byłeś chłopakiem Any ? Moja kochana Ana , mineło już tyle lat a dla mnie jak by to było wczoraj ...
- Kochałem ją nad życie . Bardzo cierpiałem po jej śmierci , teraz wiem że ona przygotowała mnie dopiero do miłości , Ana przygotowała moje serce do kochania .
- Wszystkim nam jej brakuje , Miriam zawsze była nieznośna , często przebywała w swoim świecie . Nie to co Ana , ona kochała wszystko i wszystkich , była cudowna , była moją pierwszą córką , razem z mężem szaleliśmy na jej punkcie . Choć ze mną chłopcze , pokaże Ci zdjęcia ...
Po chwili znaleźli sie w salonie , Mama wyjęła zza pięknie zdobionej starej szafki album starannie oprawiony i usłany sztucznymi płatkami róż .
Tu jest nasz pierwsza wspólna gwiazdka . Ana miała roczek . Ooo a tutaj ( na jej twarzy pojawiło sie rozbawienie ) Ana ma 6 latek , mąż tuli ją do siebie , a ta mała z tyłu to Miriam .
W sumie nie planowaliśmy wtedy powiększać rodziny ale stało sie i urodziła sie Miriam .
OOOoo a tu Ana ma 16 lat i jedzie swoim pierwszym autem . Stary grat to był , ale ile my na niego zbieraliśmy . Wydaliśmy na niego chyba ze 4 pensje , ale warto było dla Anastazji .
Pokaże Ci kasetę z urodzin Miriam . Zobacz jaki Anastazja upiekła piękny tort . Miriam chciała dostać na urodziny książkę Kinga ale nie stać nas było wtedy bo kupowaliśmy kilka dni wcześniej nowe sukienki dla Any . Ona zawsze taka naburmuszona siedziała , ta nasza Miriam .
Po chwili przeglądana zdjęc i oglądania starych kaset Robert zauważył , że Miriam zawsze było odrzucona , siedziała w blasku siostry . A kiedy chiała sie wybić uznawano to za akt przemocy za nerwowość . A ona chciała tylko troche miłości rodziców . Byłą w cieniu , zawsze w cieniu kochanej Any .
Rozdział 7 : Brak nadzieji
Miriam jeszcze chiwle stała w milczeniu . Nagle z tych niesfornych myśli wyrwał ją głos Roba
- Miriam , wszystko gra ? / odparł zdziwniony jej postawą
- Ta... wszystko gra .... wiesz musze już lecieć , przypomniałam sobie że mama coś ode mnie chciała , to CZEŚĆ !!!
Uciekła tak szybko jak tylko mogła ...
W domu przewertowała wszystkie stare zdjęcia które znała już na pamięć , a pomimo tego nie zauważyła tego młodego chłopca o marzycielskim spojrzeniu . Wiedziała , że Anastazja zesłała jego na jej drogę . Kim była Anastazja ?
Anastazja - piękna istota o czarnych lokach , kochająca przyrodę , zawsze uśmiechnięta . Zawsze pocieszająca swoją niezdarną i zawsze gorszą Miriam ...
Tak, Anastazja była siostrą Miriam . Dlaczego była ? Przed pięcioma laty szła z miasta niosąc kwiaty na urodziny matki , zza rogu wyjechało dwóch zbirów . Zabili ją i zgwałcili .Każdy bardzo cierpiał , a najbardziej Matka . Anastazja była dla niej ideałem córki . Pomocna , wesoła , kochana , no idealna . Swoimi słonecznymi promieniami przysłaniała zapomnianą małą siostrę Miriam .
- Miriam . Masz gościa , Miri czy to nie jest przypadkiem ten chłopak Anastazji ? / spytała mama , która nigdy nie pogodziła sie ze śmiercią córki ?
- Nie mamo , ty wszędzie ich widzisz .
Po chwili w drzwiach pojawił się Robert z bukietem kwiatów/ , czerwonych róż , których tak nie znosiła , za to kochała je Anastazja .
- Hej przepraszam że zawracam Ci głowę , ale tak szybko uciekłaś , może powiedziałem coś niewłaściwego ?
- Nie .. nie ../ Miriam schowała szybko zdjęcie na którym był Rob i Ana
Po prostu poczułam sie zle , wiesz nic groźnego .
Uśmiechną sie i spojrzał na nią raz jeszcze . Potem spojrzał na plakaty i zobaczył Nirvanę .
- Lubisz Nirvanę ? Myślałem że to muzyka dla starszych , wiesz bez urazy ale młodziaki lubią słuchać rapu i innych głupot .
- Nie , ja nie jestem młodziakiem , nie słucham rapu . Za to wole Alternatywny Rock i Metal . Nie lubie też różowych misiów , kwiatków , sweetaśnych ludzi . A wiesz czego nie znoszę najbardziej ? RÓŻ ! CZERWONYCH DIABELSKO RÓŻ !!! / praktycznie już krzycząc wybiegła z pokoju .
- Miriam , wszystko gra ? / odparł zdziwniony jej postawą
- Ta... wszystko gra .... wiesz musze już lecieć , przypomniałam sobie że mama coś ode mnie chciała , to CZEŚĆ !!!
Uciekła tak szybko jak tylko mogła ...
W domu przewertowała wszystkie stare zdjęcia które znała już na pamięć , a pomimo tego nie zauważyła tego młodego chłopca o marzycielskim spojrzeniu . Wiedziała , że Anastazja zesłała jego na jej drogę . Kim była Anastazja ?
Anastazja - piękna istota o czarnych lokach , kochająca przyrodę , zawsze uśmiechnięta . Zawsze pocieszająca swoją niezdarną i zawsze gorszą Miriam ...
Tak, Anastazja była siostrą Miriam . Dlaczego była ? Przed pięcioma laty szła z miasta niosąc kwiaty na urodziny matki , zza rogu wyjechało dwóch zbirów . Zabili ją i zgwałcili .Każdy bardzo cierpiał , a najbardziej Matka . Anastazja była dla niej ideałem córki . Pomocna , wesoła , kochana , no idealna . Swoimi słonecznymi promieniami przysłaniała zapomnianą małą siostrę Miriam .
- Miriam . Masz gościa , Miri czy to nie jest przypadkiem ten chłopak Anastazji ? / spytała mama , która nigdy nie pogodziła sie ze śmiercią córki ?
- Nie mamo , ty wszędzie ich widzisz .
Po chwili w drzwiach pojawił się Robert z bukietem kwiatów/ , czerwonych róż , których tak nie znosiła , za to kochała je Anastazja .
- Hej przepraszam że zawracam Ci głowę , ale tak szybko uciekłaś , może powiedziałem coś niewłaściwego ?
- Nie .. nie ../ Miriam schowała szybko zdjęcie na którym był Rob i Ana
Po prostu poczułam sie zle , wiesz nic groźnego .
Uśmiechną sie i spojrzał na nią raz jeszcze . Potem spojrzał na plakaty i zobaczył Nirvanę .
- Lubisz Nirvanę ? Myślałem że to muzyka dla starszych , wiesz bez urazy ale młodziaki lubią słuchać rapu i innych głupot .
- Nie , ja nie jestem młodziakiem , nie słucham rapu . Za to wole Alternatywny Rock i Metal . Nie lubie też różowych misiów , kwiatków , sweetaśnych ludzi . A wiesz czego nie znoszę najbardziej ? RÓŻ ! CZERWONYCH DIABELSKO RÓŻ !!! / praktycznie już krzycząc wybiegła z pokoju .
Rozdział 6 : Co sie dzieje ?
Miriam wyrwana z rozmyślania przez Riki postanowiła zakończyć dziś prace , była zbyt zdenerwowana tą sytuacją z Terrym . Prawde mówiąc niezły z niego furiat , ale i zazdrośnik ... Która z nas nie chciałaby być chroniona przez furiatem przez przystojniaka ?.. :) No nic ....
- Zaczekaj / krzykną Robert zgarniając kurtkę z wieszaka i żegnając sie z Riki / Ja też dziś wyjde wcześniej , musze jeszcze odwiedzić kilka miejsc .. Może Cie odprowadze ?
- Dzieki , dam sobie rade / uśmiechneła sie ironicznie / swoje sprawy lubiła załatwiać poprostu sama .
- Wiesz , i tak ide w strone wzgórza więc nie bedziesz miała nic przeciwko jak będe Ci towarzyszył ?
- No ok . Skoro i tak idziesz w tamtą stronę ...
-Wiesz kiedyś wiele mnie łączyło z tym wzgórzem / Rob posmutniał i spojrzał w bezchmurne niebo .
- Co ? Mieszkałeś tam ? / spytała zaciekawiona
Po chwili namysłu :
- Tak ..... dość dawno temu , ale nie będe Cie zanudzał /
- Możesz zanudzać , przyjemniej jest iść i rozmawiać niż milczeć / uśmiechnęła sie już nieco bardziej szczerze .
- Mieszkałem tu 6 lat temu , byłem młody dopiero wkraczałem w dorosłe życie ... Rodzice kupili mi ten domek zaraz za twoim /.
- Mieszkałeś tam ? Nigdy nikogo tam nie widziałam ?Hmm/
- Mieszkałem , dość krótko bo tylko rok , przeżyłem tam wiele pięknych chwil i poznałem też ...
- Kogo ? / ciekawość Miriam sięgneła zenitu
- Anastazje .... piękną Anastazje .... była taka cudowna , taka miła ... uśmiechnięta ... zawsze szczęśliwa ...zakochałem sie bez pamięci , wiesz była bardzo podobna do Ciebie , tylko miała czarne kręcone długie włosy ... podobno mieszkała gdzieś niedaleko mojego domku , ale nigdy nie powiedziała gdzie .
Miriam nagle zrozumiała że pomimo upływu czasu , korzystnie działającego dla Roba , dużo sie zmienił . O wiele za dużo . Jak mogła Go nie poznac ?
- Zaczekaj / krzykną Robert zgarniając kurtkę z wieszaka i żegnając sie z Riki / Ja też dziś wyjde wcześniej , musze jeszcze odwiedzić kilka miejsc .. Może Cie odprowadze ?
- Dzieki , dam sobie rade / uśmiechneła sie ironicznie / swoje sprawy lubiła załatwiać poprostu sama .
- Wiesz , i tak ide w strone wzgórza więc nie bedziesz miała nic przeciwko jak będe Ci towarzyszył ?
- No ok . Skoro i tak idziesz w tamtą stronę ...
-Wiesz kiedyś wiele mnie łączyło z tym wzgórzem / Rob posmutniał i spojrzał w bezchmurne niebo .
- Co ? Mieszkałeś tam ? / spytała zaciekawiona
Po chwili namysłu :
- Tak ..... dość dawno temu , ale nie będe Cie zanudzał /
- Możesz zanudzać , przyjemniej jest iść i rozmawiać niż milczeć / uśmiechnęła sie już nieco bardziej szczerze .
- Mieszkałem tu 6 lat temu , byłem młody dopiero wkraczałem w dorosłe życie ... Rodzice kupili mi ten domek zaraz za twoim /.
- Mieszkałeś tam ? Nigdy nikogo tam nie widziałam ?Hmm/
- Mieszkałem , dość krótko bo tylko rok , przeżyłem tam wiele pięknych chwil i poznałem też ...
- Kogo ? / ciekawość Miriam sięgneła zenitu
- Anastazje .... piękną Anastazje .... była taka cudowna , taka miła ... uśmiechnięta ... zawsze szczęśliwa ...zakochałem sie bez pamięci , wiesz była bardzo podobna do Ciebie , tylko miała czarne kręcone długie włosy ... podobno mieszkała gdzieś niedaleko mojego domku , ale nigdy nie powiedziała gdzie .
Miriam nagle zrozumiała że pomimo upływu czasu , korzystnie działającego dla Roba , dużo sie zmienił . O wiele za dużo . Jak mogła Go nie poznac ?
sobota, 19 lipca 2014
Rozdział 5 : Fuck Off Terry
- Hej ! widzę że chyba lubisz książki , ciągle tu przebywasz , jaką literaturę lubisz ? Och... przepraszam nie przedstawiłem się , nazywam się Robert a ty?
- Ja ? Aaa ja ... Miriam / odpowiedziała speszona
- Śliczne imię , Riki mówiła że przyjaźniłaś się z Jack'iem
- Tak , przyjaźniłam , kochałam .... kocham go jak ojca , był dobrym człowiekiem , brakuje mi go ... / Miriam posmutniała nagle
Nagle do sklepu wszedł Terry , dawny kumpel Miriam , czemu dawny ?
Byli parą przez kilka dni a on już ją zdradził z Lisą , klasową modnisią . Ciągle nie pogodził się z tym , że Miriam nie toleruje zdrady i że nie chce z nim być .
- Miriam , gdzie jesteś ! ? znowu się ukrywasz ? ciągle uciekasz , ale przede mną nie uciekniesz !!!! o nie !!! / krzyczał na cały sklep , był dość dobrze zbudowany i wtedy kiedy trzeba potrafił być czuły ale i agresywny .
- Rob wyjrzał zza półki , ku niemu niczym suseł zbliżał się Terry , patrząc wrogo na każdą osobę w sklepie .
- O tu jest mój " kwiatuszek " , czemu nie odbierasz telefonów ? myślisz że przestane za tobą chodzić tak ? ty głupia krowo !!/ krzykną Terry
W ciągu kilku sekund Robert złapał gamonia za fraki , przyparł do sciany z takim impetem że z regału obok spadło kilka książek ...
- Co ty gnoju odwalasz ? Nie rozumiesz że ona Cie nie chce ! Mam sie z tobą policzyć ?
- Gówno mi zrobisz/ mówił z widocznym strachem w oczach
- Zrobie ! Jeśli jeszcze raz tak sie odezwiesz do tej młodej damy to tak Ci obije ryja że Cie rodzona matka nie pozna , zrozumiałeś ? / powiedział to z taką złością że Terry od razu odstąpił od walki .
Spojrzał na Miraim , tak jakby jego wzrok mówił " jeszcze Cie dopadne " ...
- Ja ? Aaa ja ... Miriam / odpowiedziała speszona
- Śliczne imię , Riki mówiła że przyjaźniłaś się z Jack'iem
- Tak , przyjaźniłam , kochałam .... kocham go jak ojca , był dobrym człowiekiem , brakuje mi go ... / Miriam posmutniała nagle
Nagle do sklepu wszedł Terry , dawny kumpel Miriam , czemu dawny ?
Byli parą przez kilka dni a on już ją zdradził z Lisą , klasową modnisią . Ciągle nie pogodził się z tym , że Miriam nie toleruje zdrady i że nie chce z nim być .
- Miriam , gdzie jesteś ! ? znowu się ukrywasz ? ciągle uciekasz , ale przede mną nie uciekniesz !!!! o nie !!! / krzyczał na cały sklep , był dość dobrze zbudowany i wtedy kiedy trzeba potrafił być czuły ale i agresywny .
- Rob wyjrzał zza półki , ku niemu niczym suseł zbliżał się Terry , patrząc wrogo na każdą osobę w sklepie .
- O tu jest mój " kwiatuszek " , czemu nie odbierasz telefonów ? myślisz że przestane za tobą chodzić tak ? ty głupia krowo !!/ krzykną Terry
W ciągu kilku sekund Robert złapał gamonia za fraki , przyparł do sciany z takim impetem że z regału obok spadło kilka książek ...
- Co ty gnoju odwalasz ? Nie rozumiesz że ona Cie nie chce ! Mam sie z tobą policzyć ?
- Gówno mi zrobisz/ mówił z widocznym strachem w oczach
- Zrobie ! Jeśli jeszcze raz tak sie odezwiesz do tej młodej damy to tak Ci obije ryja że Cie rodzona matka nie pozna , zrozumiałeś ? / powiedział to z taką złością że Terry od razu odstąpił od walki .
Spojrzał na Miraim , tak jakby jego wzrok mówił " jeszcze Cie dopadne " ...
Rozdział 4 : Just Life ?
Co sie dzieje ?
Miriam niespiesznie uciekła z tego całego zgiełku , ciągle myślała o nim , było z niego niezłe ciacho ale to nie wygląd tak ją zastanawiał ...
Niebieskooki zrobił na niej wrażenie samym spojrzeniem ! ... Miał w sobie to coś , coś czego każda kobieta szuka w mężczyźnie , tę delikatność w spojrzeniu , tak jak by jego oczy mówiły " jestem gotowy na poświęcenie , na miłość "
Nagle zrozumiała , że w jej głowie rozgrywa się " ckliwe romansidło " , biła się za to z myślami ale jednocześnie jak każda kobieta nie potrafiła nie pragnąć tej dzikiej i namiętnej miłości .
Następnego dnia Miriam pomimo że nie miała dziś dyżuru w sklepie , postanowiła go odwiedzić , w końcu ON tam może być ! czyżby miłość od pierwszego wejrzenia ? nieee , niemożliwe
- Hej Riki , tak pomyślałam , że może pomogę ci w sklepie , wiesz mam wolne i w ogóle to tam no.... wiesz , to ja pójdę do książek / Miriam zobaczyła kątem oka Niebieskookiego , no i jak to bywa w miłości nieźle się speszyła .
Riki spojrzała dziwnie na Miriam , gdyż ta nigdy nie zachowywała się tak dziwnie .
Zza rogu wyszedł ON ( na razie nazywajmy go On lub Niebieskooki , potem przytoczę jego historie ) niosąc kilka nowo wydanych biografii Johna Lenona .
- Riki , patrz wydano tylko 150 egzemplarzy , jak znam życie to będą rozchodzić sie jak świeże bułeczki / jego rozmarzony wzrok lazurowych oczu przeniósł sie na układającą z takim zapałem jak nigdy Miriam , postanowił zagadać .
Miriam niespiesznie uciekła z tego całego zgiełku , ciągle myślała o nim , było z niego niezłe ciacho ale to nie wygląd tak ją zastanawiał ...
Niebieskooki zrobił na niej wrażenie samym spojrzeniem ! ... Miał w sobie to coś , coś czego każda kobieta szuka w mężczyźnie , tę delikatność w spojrzeniu , tak jak by jego oczy mówiły " jestem gotowy na poświęcenie , na miłość "
Nagle zrozumiała , że w jej głowie rozgrywa się " ckliwe romansidło " , biła się za to z myślami ale jednocześnie jak każda kobieta nie potrafiła nie pragnąć tej dzikiej i namiętnej miłości .
Następnego dnia Miriam pomimo że nie miała dziś dyżuru w sklepie , postanowiła go odwiedzić , w końcu ON tam może być ! czyżby miłość od pierwszego wejrzenia ? nieee , niemożliwe
- Hej Riki , tak pomyślałam , że może pomogę ci w sklepie , wiesz mam wolne i w ogóle to tam no.... wiesz , to ja pójdę do książek / Miriam zobaczyła kątem oka Niebieskookiego , no i jak to bywa w miłości nieźle się speszyła .
Riki spojrzała dziwnie na Miriam , gdyż ta nigdy nie zachowywała się tak dziwnie .
Zza rogu wyszedł ON ( na razie nazywajmy go On lub Niebieskooki , potem przytoczę jego historie ) niosąc kilka nowo wydanych biografii Johna Lenona .
- Riki , patrz wydano tylko 150 egzemplarzy , jak znam życie to będą rozchodzić sie jak świeże bułeczki / jego rozmarzony wzrok lazurowych oczu przeniósł sie na układającą z takim zapałem jak nigdy Miriam , postanowił zagadać .
niedziela, 13 lipca 2014
Rozdział 3. We Made IT!!!
We Made It ! czy na pewno ?
Miriam niespiesznie ubrała się i wsiadła na rower , tym razem bez jej ukochanych słuchawek ... Nie była w stanie myśleć o niczym innym . Jechała przed siebie bez konkretnego celu , choć wiedziała , że musi pomóc Riki w sklepie , przecież została sama ...
" Biedna Riki , oczko w głowie Jack'a , teraz sama , no bo kto jej pomoże ? kilka starych schorowanych ciotek ? kuzynów którzy ruszyli już dawno w świat ? Musze jej pomóc , Jack by tego chciał , tak mam w końcu jakiś cel " pomyślała i jej umysł nieco się rozjaśnił , przyświecał jej cel - Praca w sklepie , w sumie był to sklep połączony z biblioteką ./.
- Ach ten cudowny zapach książek , tata tak go uwielbiał ... mina Riki posmutniała
- Wiesz Riki , on jest na pewno z Ciebie dumny , mieć taką córkę to prawdziwy skarb
- Tak myślisz? Wiesz wydaje mi sie że tato wiedział , że umrze / po chwili zastanowienia Riki kontynuowała rozmowę , nagle do biblioteki wszedł ON , początkowo Miriam nawet nie zwróciła uwagi na Tajemniczego Gościa , lecz po chwili odwróciła się mimowolnie i zobaczyła jego ...
Ich spojrzenia się spotkały , Serce zabiło jej mocniej a w brzuchu poczuła przyjemne kłucie , takie którego nigdy jeszcze nie czuła .
ON- 27 latek , z blond włosami i niebieskimi oczami , ze średnią lecz wyraźną muskulaturą i pięknymi pełnymi ustami , po prostu jednym słowem niezłe ciacho .
" Opanuj się , nie gap sie tak na człowieka , wyjdziesz na nienormalną " Miriam kleła na sama na siebie w myślach po czym wzrok przeniosła na nowe tomy powieści Homera .
Miriam niespiesznie ubrała się i wsiadła na rower , tym razem bez jej ukochanych słuchawek ... Nie była w stanie myśleć o niczym innym . Jechała przed siebie bez konkretnego celu , choć wiedziała , że musi pomóc Riki w sklepie , przecież została sama ...
" Biedna Riki , oczko w głowie Jack'a , teraz sama , no bo kto jej pomoże ? kilka starych schorowanych ciotek ? kuzynów którzy ruszyli już dawno w świat ? Musze jej pomóc , Jack by tego chciał , tak mam w końcu jakiś cel " pomyślała i jej umysł nieco się rozjaśnił , przyświecał jej cel - Praca w sklepie , w sumie był to sklep połączony z biblioteką ./.
- Ach ten cudowny zapach książek , tata tak go uwielbiał ... mina Riki posmutniała
- Wiesz Riki , on jest na pewno z Ciebie dumny , mieć taką córkę to prawdziwy skarb
- Tak myślisz? Wiesz wydaje mi sie że tato wiedział , że umrze / po chwili zastanowienia Riki kontynuowała rozmowę , nagle do biblioteki wszedł ON , początkowo Miriam nawet nie zwróciła uwagi na Tajemniczego Gościa , lecz po chwili odwróciła się mimowolnie i zobaczyła jego ...
Ich spojrzenia się spotkały , Serce zabiło jej mocniej a w brzuchu poczuła przyjemne kłucie , takie którego nigdy jeszcze nie czuła .
ON- 27 latek , z blond włosami i niebieskimi oczami , ze średnią lecz wyraźną muskulaturą i pięknymi pełnymi ustami , po prostu jednym słowem niezłe ciacho .
" Opanuj się , nie gap sie tak na człowieka , wyjdziesz na nienormalną " Miriam kleła na sama na siebie w myślach po czym wzrok przeniosła na nowe tomy powieści Homera .
Rozdział 2 .
Rozdział 2 .
" Co ? jak to sie mogło stać .... zawsze wesoły Jack , zawsze uśmiechnięty .... teraz tam gdzie.... nie ... to nie może być prawda " pomyślała zrozpaczona Miriam .
Sama zgłosiła się do czuwania przy ciele , postanowiła zrobić ostatnią przysługę Jack'owi , wykończyła jego ulubioną piosenkę" Queen - the show must go on " Nie zauważyła , że za nią w drzwiach ktoś stoi , sama siedziała przed trumną ściskając zimną rękę swojego przyjaciela i powtarzając " show must go on , Jack , show must go on " . Tajemniczy gość nie zamierzał przerywać tej chwili , poszedł pomóc Riki w przygotowaniach do pogrzebu .
Tymczasem w kuchni odbywała się rozmowa Riki i Tajemniczego Gościa
- Ej Riki kto to jest ? / Gość wskazał palcem na Miriam nadal siedzącą przy trumnie
- To Miriam , nasza przyjaciółka , zawsze nam pomagała , to jak trzeba było jechać po dostawę a w sklepie nie miał kto zostać, jest jak członek rodziny , Tate traktowała jak ojca ... wiesz , sama go straciła jak miała 8 lat , a ja , ja traktuję ją jak siostrę ... taką której nigdy nie miałam / powiedziała szczupła , wysoka , blondyneczka .
Nasz Tajemniczy gość musiał wyjść żeby odebrać resztę rodziny ... Pogrzeb odbył się tradycyjnie , słowo pastora no i pożegnanie przez bliskich ... Na stypie Miriam już nie została , pożegnała przybyłych i Riki i ruszyła w stronę wzgórza . Nadal nie wierzyła , że jej ukochanego Jack'a już nie ma . Wspominała czasy kiedy jeszcze żył , kiedy mogli wspólnie śmiać się i brylować między półkami udając gwiazdy czerwonego dywanu .
Nic nie mogło wyrazić tego co czuła , ból , przygnębienie , żal , tęsknota . To wszystko działo się zbyt szybko , przecież jeszcze nie zdążyła się pożegnać , usiadła na ławeczce na samej górze wzgórza i wsłuchała się w słowa piosenki Evanescenece "Now that I know what I'm without
You can't just leave me
Breathe into me and make me real
Bring me to life "
Deszcz zmoczył jej loki ,, które znajdowały się w lekkim nieładzie . Nic już nie będzie takie samo
" Co ? jak to sie mogło stać .... zawsze wesoły Jack , zawsze uśmiechnięty .... teraz tam gdzie.... nie ... to nie może być prawda " pomyślała zrozpaczona Miriam .
Sama zgłosiła się do czuwania przy ciele , postanowiła zrobić ostatnią przysługę Jack'owi , wykończyła jego ulubioną piosenkę" Queen - the show must go on " Nie zauważyła , że za nią w drzwiach ktoś stoi , sama siedziała przed trumną ściskając zimną rękę swojego przyjaciela i powtarzając " show must go on , Jack , show must go on " . Tajemniczy gość nie zamierzał przerywać tej chwili , poszedł pomóc Riki w przygotowaniach do pogrzebu .
Tymczasem w kuchni odbywała się rozmowa Riki i Tajemniczego Gościa
- Ej Riki kto to jest ? / Gość wskazał palcem na Miriam nadal siedzącą przy trumnie
- To Miriam , nasza przyjaciółka , zawsze nam pomagała , to jak trzeba było jechać po dostawę a w sklepie nie miał kto zostać, jest jak członek rodziny , Tate traktowała jak ojca ... wiesz , sama go straciła jak miała 8 lat , a ja , ja traktuję ją jak siostrę ... taką której nigdy nie miałam / powiedziała szczupła , wysoka , blondyneczka .
Nasz Tajemniczy gość musiał wyjść żeby odebrać resztę rodziny ... Pogrzeb odbył się tradycyjnie , słowo pastora no i pożegnanie przez bliskich ... Na stypie Miriam już nie została , pożegnała przybyłych i Riki i ruszyła w stronę wzgórza . Nadal nie wierzyła , że jej ukochanego Jack'a już nie ma . Wspominała czasy kiedy jeszcze żył , kiedy mogli wspólnie śmiać się i brylować między półkami udając gwiazdy czerwonego dywanu .
Nic nie mogło wyrazić tego co czuła , ból , przygnębienie , żal , tęsknota . To wszystko działo się zbyt szybko , przecież jeszcze nie zdążyła się pożegnać , usiadła na ławeczce na samej górze wzgórza i wsłuchała się w słowa piosenki Evanescenece "Now that I know what I'm without
You can't just leave me
Breathe into me and make me real
Bring me to life "
Deszcz zmoczył jej loki ,, które znajdowały się w lekkim nieładzie . Nic już nie będzie takie samo
Cześć ! Chce zanudzić nieduże grono czytelników opowieścią wyjętą prosto z głowy :) Kiedyś pisałam nałogowo ale niestety zatraciłam swoją pasję w dymie codziennych obowiązków ... Więc zaczynajmy
Końcowe Odliczanie
Rodział 1 .
Siedziała cicho w jeszcze swoim pokoju mając na słuchawkach Kiss - I was made for loving you , niespostrzeżenie do pokoju zapukał Chris .
- Miriam , przynieść Ci coś do jedzenia ?
-Oliver zostaw Toma ! Zostaw Go , Olivver / Nie no znowu , ach to szlak ...
Oliver to kot , mały czarny kotek , bardzo fikuśny , wszędzie go pełno
-Mamo ! mamo pomóc ci ? Miriam chciała nieco odciążyć zabieganą matkę , tak to jest jak ma sie troje dzieci , psa , kota i chomika Bena , Ben zapewnia conocne wstawanie i oliwienie jego malutkiego kołowrotka .
- Nie skarbie , ale jest coś co mogła byś zrobić , idź po zakupy , pieniądze i kartkę masz na lodówce .
- Dobrze , ubiorę sie tylko i ide / " a niech to , czemu teraz akurat muszę iść na spotkanie z całym światem " pomyślała wkładając zimowe kozaki .
Dokładnie tego samego dnia rok wcześniej mama też wysłała ją po zakupy , zakupy które odmieniły jej całe życie ... Ale zacznijmy od początku . Miriam , kim jest Miriam ? Opisałabym ją jako otwarta na ludzi i nowe znajomości dziewczynę o bujnych brązowych lokach , szczupłej sylwetce i szarych oczach . Uwielbia muzyke , taak muzyka to jej całe życie , kocha chomiki , uwielbia sport oraz sztuki walki .
Tego dnia było ciepło , na termometrze 29 stopni ," jak nic idealna pogoda na krótkie szorty " pomyślała Miriam , chwyciła pieniądze , smartphone z ulubioną playlista , słuchawki i ruszyła w stronę miasta bujając się w rytm piosenki Busta Rhymes & Linkin Park - We made it . Do miasta nie miała daleko , jakieś 1,5 kilometra , oczywiście mogła pojechać rowerem ale wolała posłuchać muzyki i rozmarzyć się ... Ach to był dopiero typ marzycielki ..
Ofsrpings od kąd pamięta zawsze kojarzyło jej się z zapachem świeżych bułek i zapachem róż .. tak hodowano je tam prawie przed kazdym sklepem , znajdowało sie tam kilka sklepów oraz jedna wielka galeria w której znajdowały się sieciówki i jej ukochany sklep z książkami . Jej raj na ziemi . Miriam miała na liście kilka sztuk pieczywa i nowy strój Batmana dla Chrisa na bal przebierańców . Kiedy zakupy były już zrobione Miriam pomyślała " hmm... mam wolną resztę czasu więc skocze do mojego ukochanego sklepu , może mają już nowy album Nirvany " przyśpiewując przy tym piosenkę The Script . Od wejścia Miriam zauważyła że w sklepie coś sie zmieniło , wystawa była inna niż zwykle , a przy wejściu nie gościła już uśmiechnięta kartonowa buźka właściciela ./.
Spojrzała na zegarek było piętnaście po drugiej , pomyślała " co jest ? przecież o tej porze Jack ( bo tak miał na imię właściciel sklepu ) powinien kręcić się po sklepie przyśpiewując swoją ulubioną pioseneczkę ... zapytam się przy kasie " jak pomyślała tak zrobiła . Przy kasie stała Riki ( 25 letnia córka Jack'a ) była zapłakana , w lewej ręce trzymała satynową chusteczkę a w prawej zdjęcie ojca . Miriam podeszła bliżej by dowiedzieć się powodu takiego stanu Riki "
- Cześć Riki , co sie stało ? czemu płaczesz ?.....i gdzie jest Jack ?
Nastała głucha cisza przerywana przez szloch młodej księgarki .
- Tata .... on..... nie żyje - odpowiedziała po czym wybiegła zza kasy
Miriam przez chwile stała w bezruchu powtarzając w myślach słowa Riki " nie żyje ... nie żyje " po czym oklapła bezwiednie na krzesło a po policzkach popłynęły jej łzy . Jack był dla niej kimś więcej niż sjedynym sprzedawcą książek w okolicy , był dla niej jak ojciec ... był.
Końcowe Odliczanie
Rodział 1 .
Siedziała cicho w jeszcze swoim pokoju mając na słuchawkach Kiss - I was made for loving you , niespostrzeżenie do pokoju zapukał Chris .
- Miriam , przynieść Ci coś do jedzenia ?
- Dzięki Chris nie mam apetytu - Kochany jest pomyślała , taki mały , nic nie rozumie a pomimo to chce pomóc . / Chris to młodszy brat Miriam , wysoki 13-letni blondynek o niebieskich oczach i szpakowatym nosie po tacie . Chris to energiczne i ciągle rozbrykane dziecko . Taki młody a tak wiele rozumie , dużo już przeszedł jak na 13-latka . /
Miriam kontynuowała pisanie swojego własnego pamiętnika , który kiedyś zamierzała zakopać gdzieś na wzgórzu niedaleko Ofsprings " ciągle o nim myślę , to już jak obsesja , czasami się zastanawiam czy to może ja jestem jakaś nienormalna , on... on nie istnieje !!! TAK , tak będzie najlepiej dla nas wszystkich " /Ciągle myślała nad tym co sie wydarzyło , ale pomyślała ze to jej jedyne życie , nie może go zmarnować na tak niezapomnianą tęsknotę ...
Nagle z kuchni dobiegł donośny krzyk mamy "-Oliver zostaw Toma ! Zostaw Go , Olivver / Nie no znowu , ach to szlak ...
Oliver to kot , mały czarny kotek , bardzo fikuśny , wszędzie go pełno
-Mamo ! mamo pomóc ci ? Miriam chciała nieco odciążyć zabieganą matkę , tak to jest jak ma sie troje dzieci , psa , kota i chomika Bena , Ben zapewnia conocne wstawanie i oliwienie jego malutkiego kołowrotka .
- Nie skarbie , ale jest coś co mogła byś zrobić , idź po zakupy , pieniądze i kartkę masz na lodówce .
- Dobrze , ubiorę sie tylko i ide / " a niech to , czemu teraz akurat muszę iść na spotkanie z całym światem " pomyślała wkładając zimowe kozaki .
Dokładnie tego samego dnia rok wcześniej mama też wysłała ją po zakupy , zakupy które odmieniły jej całe życie ... Ale zacznijmy od początku . Miriam , kim jest Miriam ? Opisałabym ją jako otwarta na ludzi i nowe znajomości dziewczynę o bujnych brązowych lokach , szczupłej sylwetce i szarych oczach . Uwielbia muzyke , taak muzyka to jej całe życie , kocha chomiki , uwielbia sport oraz sztuki walki .
Tego dnia było ciepło , na termometrze 29 stopni ," jak nic idealna pogoda na krótkie szorty " pomyślała Miriam , chwyciła pieniądze , smartphone z ulubioną playlista , słuchawki i ruszyła w stronę miasta bujając się w rytm piosenki Busta Rhymes & Linkin Park - We made it . Do miasta nie miała daleko , jakieś 1,5 kilometra , oczywiście mogła pojechać rowerem ale wolała posłuchać muzyki i rozmarzyć się ... Ach to był dopiero typ marzycielki ..
Ofsrpings od kąd pamięta zawsze kojarzyło jej się z zapachem świeżych bułek i zapachem róż .. tak hodowano je tam prawie przed kazdym sklepem , znajdowało sie tam kilka sklepów oraz jedna wielka galeria w której znajdowały się sieciówki i jej ukochany sklep z książkami . Jej raj na ziemi . Miriam miała na liście kilka sztuk pieczywa i nowy strój Batmana dla Chrisa na bal przebierańców . Kiedy zakupy były już zrobione Miriam pomyślała " hmm... mam wolną resztę czasu więc skocze do mojego ukochanego sklepu , może mają już nowy album Nirvany " przyśpiewując przy tym piosenkę The Script . Od wejścia Miriam zauważyła że w sklepie coś sie zmieniło , wystawa była inna niż zwykle , a przy wejściu nie gościła już uśmiechnięta kartonowa buźka właściciela ./.
Spojrzała na zegarek było piętnaście po drugiej , pomyślała " co jest ? przecież o tej porze Jack ( bo tak miał na imię właściciel sklepu ) powinien kręcić się po sklepie przyśpiewując swoją ulubioną pioseneczkę ... zapytam się przy kasie " jak pomyślała tak zrobiła . Przy kasie stała Riki ( 25 letnia córka Jack'a ) była zapłakana , w lewej ręce trzymała satynową chusteczkę a w prawej zdjęcie ojca . Miriam podeszła bliżej by dowiedzieć się powodu takiego stanu Riki "
- Cześć Riki , co sie stało ? czemu płaczesz ?.....i gdzie jest Jack ?
Nastała głucha cisza przerywana przez szloch młodej księgarki .
- Tata .... on..... nie żyje - odpowiedziała po czym wybiegła zza kasy
Miriam przez chwile stała w bezruchu powtarzając w myślach słowa Riki " nie żyje ... nie żyje " po czym oklapła bezwiednie na krzesło a po policzkach popłynęły jej łzy . Jack był dla niej kimś więcej niż sjedynym sprzedawcą książek w okolicy , był dla niej jak ojciec ... był.
Subskrybuj:
Posty (Atom)